بانوی شایسته‏ ی اسلام

یکی از راههایی که می‏توان به وسیله‏ی آن، بانوی شایسته‏ ی اسلام و آثار و نتایج درخشان تربیت اسلامی را مشاهده نمود این است که بانوان صدر اسلام و تربیت یافتگان مکتب وحی را به طور کامل بشناسیم و جزئیات زندگی آنان را مورد بررسی و کنجکاوی قرار دهیم.
حضرت زهرا علیهاالسلام بدون شک در رأس تمام بانون اسلام قرار دارد. زیرا او تنها بانویی است که پدرش، شوهرش، دو فرزندش و خودش نیز معصوم بوده و محیط پرورش و زندگی زهرا محیط عصمت و طهارت بوده است.

مادر فاطمه زنی بود به نام خدیجه دختر خویلد که در یکی از خانواده‏های اصیل و شریف قریش به دنیا آمد و تربیت یافت و افراد خانواده‏اش همه دانشمند و فداکار و روحانی و حمایت کننده از خانه‏ی کعبه بودند.
فاطمه دوران کودکی خویش را در خانه‏ی شخص اول اسلام یعنی پیغمبر برگزیده‏ای که تحت تربیت مستقیم پروردگار جهان قرار داشت، طی کرد. دوران خانه ‏داری و بچه ‏داری را در خانه‏ی دومین شخصیت ممتاز اسلام یعنی علی بن ابی‏طالب علیه‏السلام گذراند. در این دوران کوتاه دو پسر معصوم یعنی حسن و حسین را تربیت کرد و دو دختر شجاع و فداکار، مانند زینب و ام‏کلثوم، به جامعه تحویل داد. در چنین خانه‏ای به طور قطع می‏توان نتایج درخشان احکام و برنامه‏های اسلامی را آشکارا مشاهده نمود و بانوی شایسته و نمونه‏ی اسلام را پیدا کرد.
متأسفانه زندگی آن بانوی بزرگ تا حدی تاریک مانده و در مدارک اولیه‏ی اسلام مطلب زیادی ندارد. این ابهام معلول چند علت است:

علت اول: دوران زندگی حضرت زهرا علیهاالسلام کوتاه بود و از هیجده سال تجاوز نکرد. در حدود نصف این مدت، قبل از بلوغ بود که چندان مورد توجه واقع نمی‏شد. از بلوغ تا مرگ هم زیاد فاصله نداشت.
علت دوم: حضرت زهرا علیهاالسلام چون زن بود و اکثر دوران زندگی او در داخل خانه سپری می‏شد کمتر کسی می‏توانست به طور کامل از زندگی داخلی او اطلاع پیدا کند.
علت سوم: افکار مردم آن عصر بدان پایه نبود که برای زندگی دختر پیغمبر و بانوی نمونه‏ی اسلام اهمیت و ارزش زیادی قائل باشند تا در حفظ جزئیات آن کوشش نمایند.
به هر حال، گرچه جزئیات زندگی و سیر و سلوک آن بانوی نمونه بطور کامل ضبط نشده، ولی نویسندگان فراوانی سعی کرده اند که از همان مقدار موجود، با تجزیه و تحلیل، شخصیت او را مجسم سازند. لذا گاهی ناچار شده اند از روش معمول تاریخ نگاران - اکتفا کردن به نقل متن قضایا - تجاوز نموده و به نتیجه‏ گیری و تجزیه و تحلیل بپردازند.

این سطور بر گرفته از کتاب بانوی نمونه اسلام اثر بی بدیل آیه الله ابراهیم امینی است.