شرایط روزه صحیح
در روایات آمده است : ((غیبت ، دروغ ، نگاه (حرام ) پى در پى ، دشنام دادن و ظلم - کم باشد
یا زیاد - باعث باطل شدن روزه مى شود؛ و روزه ، فقط خوددارى از خوردنى و آشامیدنى
نیست ؛ هنگام روزه گوش ، چشم ، زبان ، فرج و شکمت نیز باید روزه بگیرند. دست و
پایت را نگهدار و بسیار سکوت کن مگر از خیر. و با نوکرت رفق و مدارا نما. هنگام
روزه باید گوش و چشم تو نیز از حرام و زشتى روزه بگیرد. از جدال و آزار رساندن به
نوکر خوددارى کن و وقار روزه را داشته باش و روزى که روزه اى با روزى که روزه
نیستى باید با هم فرق داشته باشند.)) رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمودند: ((آسانترین
چیزى که خداوند در روزه بر روزه دار واجب نموده ، خوددارى از خوردنى و آشامیدنى
است .)) فقها به صحت روزه بعضى از آنها فتوا داده اند. جمع بین روایات
بالا با روایتى که از رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) وارد شده و سخن فقها
به این است که بگوییم منظور از صحت در احادیث فوق این است که چنین روزه اى مورد
قبول خداوند است که بگوییم منظور از صحت در کلام فقها این است که چنین روزه اى
قضاى آن را ساقط مى کند.
خلاصه این که روزه صحیح و کاملى که خدا براى کامل نمودن
روزه دار مقرر فرموده است ، قطعا روزه اى است که شامل خوددارى اعضاى بدن از گناه
مى باشد؛ و روزه کاملتر این است که علاوه بر آن ، قلب را از یاد غیر خدا بازداشته
و از هر چه غیر اوست روزه بگیرد. و هنگامى که انسان ماهیت روزه ، درجات و فلسفه
تشریع آن را فهمید، ناچار باید از هر گناه و حرامى ، بخاطر قبول روزه اش خوددارى
کند. و الا مسئول بوده و بخاطر این که اعضاى بدنش روزه نگرفته اند، مجازات مى شود،
و ساقط شدن قضاى روزه به این معنا نیست که انسان را در روز قیامت از مجازات نجات
دهد.
