مختصرى از کلمات حکمت آمیز و برخى از اشعار حضرت رضا علیه السلام
( اوّل ـ قالَ علیه السلام : صَدیقُ کُلِّ اَمرِى عَقْلُهُ وَ عَدوُُّهُ جَهْلُهُ.)
فرمود آن حضرت : که دوست هر مردى عقل او است و دشمن او نادانى او است .
دوم ـ قـالَ عـلیـه السـلام : اِنَّ اللّهَ یـُبـْغـِضُ الْقیلَ وَ الْقالَ وَ اِضاعَةَ الْمالِ وَ کَثْرَةَ
السُّؤ الِ؛
یـعـنـى فـرمـود: خـداونـد دشـمـن دارد ( قـیـل و قـال ) را و ضـایـع
کـردن مـال را و کـثـرت سـؤ ال را.
و نیز از آن حضرت مروى است که فرمود چهار چیز اسـت کـه مـى مـیرانند دل را،
گناه بالاى گناه کردن و با زنان زیاد محادثه و هم صحبتى کردن و ممارات احمق . تو
بگویى و او بگوید و آخرش برنگردد به خیر، و با مردگان مـجـالسـت کـردن ، عـرض
کـردنـد: یـا رسـول اللّه ! مـردگـان کـیـانـنـد؟ فـرمـود: کـل غـنـى مـتـرف ؛
یـعنى هر توانگرى که گذاشته شده بطور خود هرچه خـواهـد بکند یا هر توانگرى
که به ناز و نعمت پروریده شده .
