روز مباهله

 آیه شماره 61  از سوره مبارکه آل عمران

بهترین گواه « روز مباهله »

  فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا

وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ 

پس هر که در این [باره] پس از دانشى که تو را [حاصل] آمده با تو محاجه کند بگو بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و

زنانتان و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم سپس مباهله کنیم و لعنت‏خدا را بر دروغگویان قرار دهیم 

اگر انسان ایمان به هدف داشته باشد، حاضر است خود و نزدیک‏ترین بستگانش را در معرض خطر قرار دهد. «من بعد ما جائک من العلم»
آخرین برگ برنده و سلاح برنده مؤمن، دعاست. «فقل تعالوا ندع»
فرزند دخترى، همچون فرزند پسرى، فرزند خود انسان است. «ابنائنا» بنابراین امام حسن وامام حسین علیهما السلام فرزندان پیامبرند.
زن و مرد در صحنه‏هاى مختلف دینى، در کنار همدیگر مطرحند. «نسائنا»
در دعا، حالات اهل دعا مهم است، نه تعداد آنها. گروه مباهله کننده پنج نفر بیشتر نبودند. «ابنائنا، نسائنا، انفسنا»
علىّ‏بن ابى‏طالب‏علیهما السلام، جان رسول اللَّه‏صلى الله علیه وآله است. «انفسنا»
در مجالس دعا، کودکان را نیز با خود ببریم. «ابنائنا»
اهل‏بیت پیامبرعلیهم السلام مستجاب الدعوة هستند. «ابنائنا، نسائنا، انفسنا»
استمداد از غیب، پس از بکارگیرى توانایى‏هاى عادّى است. «نبتهل»
کسى که منطق و استدلال و معجزه، او را به پذیرش حقّ تسلیم نمى‏کند، باید با او مباهله کرد. «تعالوا... نبتهل»
اگر مؤمنان محکم بایستند، دشمن به دلیل باطل بودنش عقب نشینى مى‏کند. «ندع... نبتهل»
استدلال را باید با استدلال پاسخ داد، ولى مجادله و لجاجت باید سرکوب شود. «لعنة اللّه على الکاذبین»