راه روشن

راه روشن

 فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّکَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِینِ

 پس بر خدا توکل کن که تو واقعا بر حق آشکارى

 توکّل بر خداوند، یکى از شرایط موفّقیّت رهبر است. «فتوکّل على اللّه»
توجّه به حقانیّت راه و تلقین آن، انسان را در برابر حوادث زودگذر بیمه مى‏کند. «انّک على الحقّ المبین»
مخالفان پیامبر، بهانه‏جویى مى‏کردند، وگرنه راه او ابهامى نداشت. «انّک على الحقّ المبین»
توکّل بر خداوند تنها در مسیر حقّ معنا و ثمر دارد، نه در مسیر باطل. «فتوکّل على اللّه انّک على الحقّ المبین»
رهبر باید به حقّانیت راهش ایمان داشته باشد. «انّک على الحقّ المبین»

آیه شماره 79  از سوره مبارکه نمل

 

ترک محرمات

  ترک محرمات

امام علی(ع)  

غَضُ الطَّرْفِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ أَفْضَلُ عِبَادَة.

 چشم پوشی از محرمات الهی بزرگترین عبادت است.
 

مستدرک وسائل ،ج11 ،ص 280

قمر بنی هاشم

 قمر بنی هاشم  

این موضوع از امام جعفر صادق ع نقل شده است: حضرت عباس سقاء و قمر بنى هاشم بود. وقتى عباس رفت آب بیاورد لشکر دشمن به آن بزرگوار حمله کردند و او نیز به آن گروه حمله‏ور شد و این رجز را خواند:
لا ارهب الموت اذا الموت رقا حتى اوارى فی المصالیت لقى‏
نفسى لنفس المصطفى الطهر وقا انى انا العباس اغدو بالسقا
و لا اخاف الشر یوم الملتقى‏
یعنى هنگامى که مرگ با من روبرو شود باکى از آن ندارم تا اینکه در میان دلاوران داخل شوم جان من بفداى جان مصطفى طیب و طاهر باد. من همان عباس هستم که آب براى فرزندان امام حسین میبرم. و در روز جنگ از شرّ دشمن خوفى ندارم.
(زندگانى حضرت امام حسین ع، محمدجواد نجفی، ص 61)

هواپرستی

هواپرستی
 أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا
 آیا آن کس که هواى [نفس] خود را معبود خویش گرفته است دیدى آیا [مى‏توانى] ضامن او باشى
 ریشه‏ ى بت‏پرستى، هواپرستى است. «صبرنا على الهتنا - اتّخذ الهه هواه»
خداجویى در فطرت هر انسانى وجود دارد، لکن او در مصداق و یافتن حقّ گرفتار اشتباه مى‏شود. «اتّخذ الهه هواه»
انبیا مسئولیّتى در هدایت اجبارى هواپرستان ندارند. «أفأنت تکون علیه وکیلا»
انسان داراى اختیار است. «أفأنت تکون علیه وکیلا»
تربیت و ایمان باید بدون اجبار و اکراه باشد. «أفأنت تکون علیه وکیلا»

آیه شماره 43  از سوره مبارکه فرقان

قدر دانستن فرصت الهی

قدر دانستن فرصت الهی

  وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلًا 

 

  و اگر بخواهیم قطعا آنچه را به تو وحى کرده‏ایم مى‏بریم آنگاه براى [حفظ] آن در برابر ما براى خود مدافعى نمى‏یابى

  نعمت‏ها را از خداوند بدانیم و مغرور نشویم، زیرا بقا و زوال نعمت‏ها به اراده‏ى اوست. «لنذهبنّ بالّذى اوحینا»
هیچ کس در برابر قهر الهى نمى‏تواند نقشى داشته باشد. «ثمّ لاتجد»
نزول کتب آسمانى و وحى، از شئون ربوبیّت خداوند و در مسیر تربیت انسان است. «الّذى اوحینا... الاّ رحمة من ربّک»

 

آیه شماره 86  از سوره مبارکه اسراء

مادر قمر بنی هاشم

مادر قمر بنی هاشم  

حضرت عباس  (ع)بزرگترین فرزند ام البنین بود، مردی نیک صورت و زیبا بود. هنگامى که سوار اسب می شد پاهاى مبارکش بزمین کشیده می شد. به او قمر بنى هاشم گفته می شد. پرچم امام حسین (ع)با آن بزرگوار بود. حضرت امام جعفر صادق (ع)می فرماید: موقعى که امام حسین (ع)لشکر خود را براى جهاد در راه خدا مهیا کرد پرچم را بدست حضرت قمر بنى هاشم داد. حضرت امام محمّد باقر (ع)میفرماید: زید بن رقاد و حکیم بن طفیل طائى حضرت عباس را شهید کردند.
ام البنین که مادر این چهار جوان بود بعد از شهید شدن ایشان متوجه بقیع می شد و با جانگدازترین صدا براى آنان ناله و ندبه میکرد. مردم در اطراف او جمع مى‏شدند و ناله وى را می شنیدند و گریه می کردند.
(زندگانى حضرت امام حسین (ع)، محمدجواد نجفی، ص 61)

عصاره پیام رسولان الهی

عصاره پیام رسولان الهی

 وَآتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِی إِسْرَائِیلَ أَلاَّ تَتَّخِذُواْ مِن دُونِی وَکِیلًا 

و کتاب آسمانى را به موسى دادیم و آن را براى فرزندان اسرائیل رهنمودى گردانیدیم که زنهار غیر از من کارسازى مگیرید 

در تبلیغ، گاهى هموطن وهمشهرى بودنِ مبلّغ با مخاطبان تاثیر دارد. «هُدىً لبنى اسرائیل»
عصاره‏ى دعوت پیامبران، توحید است. «آتینا موسى‏الکتاب ... الاّ تتّخذوا»
انسان نیاز به تکیه‏گاه دارد، و انبیا، خداوند را تکیه‏گاه واقعى او معرّفى مى‏کنند. «الاّ تتّخذوا من دونى وکیلاً»

آیه شماره 2  از سوره مبارکه اسراء

اراده الهی

ا

اراده الهی

  رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا 

پروردگارشما به [حال] شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت مى‏آورد یا اگر بخواهد شما را عذاب مى‏کند و تو را بر ایشان نگهبان نفرستاده‏ایم 

به ایمان خود مغرور نشویم. «ربّکم اعلم بکم»
کارهاى الهى، بر اساس علم اوست. «اعلم بکم، یرحمکم، یعذّبکم»
علم خدا ومهر و قهر او، از شئون ربوبیّت خداوند است. «ربّکم، یرحمکم، یعذّبکم»
سخن از رحمت و عطوفت، پیش از قهر و عذاب است. «یرحمکم، یعذّبکم»
انسان باید بین خوف و رجا باشد. «یرحمکم، یعذّبکم»
انسان‏ها در انتخاب عقیده آزادند، حتّى پیامبران هم مأمور اجبار مردم بر ایمان نیستند. «ما ارسلناک علیهم وکیلاً»
مبلّغ دین، نباید خود را وکیل و سرپرست مردم بداند. «وکیلاً»

آیه شماره 54  از سوره مبارکه اسراء

مؤمنان تسخیرناپذیر

مؤمنان تسخیرناپذیر

 إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ 

چرا که او را بر کسانى که ایمان آورده‏اند و بر پروردگارشان توکل مى‏کنند تسلطى نیست
از خطر نفوذ شیطان در بهترین افراد و مقدّس‏ترین کار غافل نباشید. (تلاوت قرآن از شخصى مثل پیامبر اکرم هم نیاز به استعاذه دارد)
شیطان به سراغ همه مى‏آید، امّا در همه تأثیرگزار نیست. «لیس‏له سلطان على الّذین آمنوا»
ایمان و توکّل، قلعه‏اى است که انسان را از آسیب‏پذیرى حفظ مى‏کند. «لیس له سلطان على الّذین آمنوا»

آیه شماره 99  از سوره مبارکه نحل

با دوستان مدارا

با دوستان مدارا

رسول خدا (ص)در حالى که نشسته بودند، ناگهان لبخندى بر لبانشان نقش بست، به طورى که دندان هایشان نمایان شد! از ایشان علت خنده را پرسیدند، فرمود: دو نفر از امت من مى آیند و در پیشگاه پروردگار قرار مى گیرند؛ یکى از آنان مى گوید: خدایا! حق مرا از ایشان بگیر! خداوند متعال مى فرماید: حق برادرت را بده ! عرض مى کند: خدایا! از اعمال نیک من چیزى نمانده متاعى دنیوى هم که ندارم . آنگاه صاحب حق مى گوید: پروردگارا! حالا که چنین است از گناهان من بر او بار کن !
پس از آن اشک از چشمان پیامبر (ص) سرازیر شد و فرمود: آن روز، روزى است که مردم احتیاج دارند گناهانشان را کسى حمل کند. خداوند به آن کس که حقش را مى خواهد مى فرماید: چشمت را برگردان ، به سوى بهشت نگاه کن ، چه مى بینى ؟

سرش را بلند مى کند، آنچه را که موجب شگفتى اوست - از نعمت هاى خوب مى بیند، عرض مى کند: پروردگارا! اینها براى کیست ؟
مى فرماید: براى کسى است که بهایش را به من بدهد.
عرض مى کند:چه کسى مى تواند بهایش را بپردازد؟
مى فرماید: تو.
مى پرسد: چگونه من مى توانم ؟
مى فرماید: به گذشت تو از برادرت .
عرض مى کند: خدایا! از او گذشتم .
بعد از آن ، خداوند مى فرماید: دست برادر دینى ات را بگیر و وارد بهشت شوید!
آن گاه رسول خدا (ص)فرمود: پرهیزکار باشید و مابین خودتان را اصلاح کنید.

بحارالانوار، ج 77، ص 182