ماه هدایت « آغاز
ماه مبارک رمضان »
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ
فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ
فَمَن شَهِدَ
مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى
سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ
وَلاَ
یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُواْ اللّهَ
عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
شعبان که مه سرور هرمردوزن است
تابان زوجود جلوه چهارتن است
هم مولد سجاد و اباالفضل و حسین
هم مولد پاک حجت بن الحسن است
شرافت رجب
این ماه ماه بسیار شریفى است به این جهت که :
1-از
ماههاى حرام مى باشد.
2- از اوقات دعا مى باشد و حتى در زمان جاهلیت به این مطلب مشهور بوده و
مردم آن زمان منتظر این ماه بوده تا در آن دعا کنند.
3- این ماه ، ماه امیرالمؤ منین (علیه السلام ) مى باشد؛ همانطور که در
بعضى از روایات آمده است چنانچه شعبان ، ماه رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم
) و رمضان ماه خداى تعالى مى باشد.
4-شب
اول آن یکى از چهار شبى است که تاءکید به زنده نگهداشتن آن به عبادت شده است .
5-درباره
روز نیمه آن آمده است که محبوبترین روزها نزد خداوند بوده و زمان انجام عمل ((استفتاح )) است که
بطور مفصل خواهد آمد.
6- روز بیست و هفتم این ماه ، مبعث پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و
سلم ) مى باشد.
روزى که زمان ظهور رحمت خداوند است . چیزى که از اول خلقت تا کنون
مانند آن دیده نشده است .
این گوشه اى از فضایل این ماه بود و ما توان فهم تمام فضایل این ماه
شریف را نداریم
فضیلت
و اعمال ماه مبارک رجب
ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان شرافت زیادی دارند و در فضیلت آنها روایات بسیاری وارد شده است. از حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) روایت شده که: ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمىرسد و جنگیدن با کافران در این ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است کسى که یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودى خدای بزرگ می‌گردد و غضب الهى از او دور می گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد
شب اوّل سال سیزدهم بعثت مبداء هجرت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله بود از مکّه معظّمه به مدینه منوّره و در آن شب در غار ثور مختفى شد و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام جان خود را فداى جان شریف او نمود و در جاى آن حضرت خوابیده از شمشیرهاى قبایل مشرکین پروا نکرد و فضل خود و مُواساة و برادرى خود را با حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله بر جمیع عالم ظاهر گردانید و آیه کریمه وَمِنَ النّاسِ مِنْ یَشْرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ در شاءنش نازل شد روز اوّل علماء گفته اند مستحبّ است که براى تشکّر نعمت سلامتى رسول خدا و امیرالمؤ منین صلوات الله علیهما روزه بدارند .
مفاتیح الجنان
نعمت میلاد پیامبر اکرم
(صلى الله علیه و آله و سلم (در ماه ربیع الاول
این ماه همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ بجهت
اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست . در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهاى
زیبایى او بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و
سلم ) در این ماه است و مى توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتى مانند آن بر
زمین فرود نیامده است زیرا برترى این رحمت بر سایر رحمتهاى الهى مانند برترى رسول
خدا بر سایر مخلوقات است . و همانطور که او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها
و سرورشان و نزدیکترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوبترینشان
نزد او مى باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست . و گویا روزى است که کاملترین
هدیه ها، بزرگترین بخششها، شاملترین رحمتها، برترین برکتها، زیباترین نورها و مخفى
ترین اسرار در آن پى ریزى شده است
.
پس بر انسان مسلمان که برترى رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم )
را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش مى باشد واجب است این روز را بگونه اى وصف
ناپذیر برتر از هر وقت و روز دیگرى بداند. چون در مثل چنین روزى سرچشمه فضایل و
برتریها بر این امت فرود آمد؛ تمام برکتهاى نبوت و امامت و کتاب و شریعت فقط با
وجود رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم )
آشکار شد که ابتداى آن در این روز مبارک بود. و زمانى که با عقل و شرع
برترى این روز ثابت شد، بر مسلمان مراقب واجب است با تمام تلاش خود در شکرگزارى
این نعمت بزرگ کوشش و سعى کند که این رحمت وسیع را توسعه داده و این روز را
بزرگترین عید خود بداند؛ با طاعات تام و تمام به خداوند نزدیک شده و با توسلات
کامل به رسول خدا توسل پیدا کند.
از مراقبات این روز، این است که تمام ماه را در این روز با تلاشهاى نیکو
و اطاعتهاى گرانقدر و بزرگ ، بزرگ داشته و با پروردگار خود در مورد این نعمت بزرگ
مناجات نماید.
و بدان اگر تو عبادت انس و جن را انجام داده و اخلاص پیامبران را
داشته باشى باز هم نمى توانى واقعا شکر این نعمت را بجا آورى . البته نه باین جهت
که این اعمال نیز از نعمتهاى اوست و شکر دیگرى را واجب مى کند. بلکه بخاطر بزرگى نعمت ،
کسى توان شکر آن را ندارد.
پس بحکم عقل واجب است بعد از درک ناتوانى ، باندازه توان شکر آن را
بجا آورى و خداوند نیز شکر خالصانه تو را با فضل خود مى پذیرد که خداوند با تشکر
زیاد عمل کم را قبول مى کند.
ولى مهم ، داشتن حالت قلبى مناسب در این عید بزرگ و شرمسار بودن از
عجز و کوتاهى است ؛ و نیز انجام اعمالى که انسان را از غفلت و تلف کردن وقت خارج
نماید؛ نیز تلاش زیاد براى بدست آوردن صدق اخلاص همراه با شرمسارى ؛ و مهم دانستن
این روز بمقدار اهمیت واقعى آن ؛ گرچه در بجا آوردن حق شکر آن ناتوان بوده یا
کوتاهى کرده باشى .
خلاصه ، بنده باید تمام توان خود را در انجام عبادات قلبى از قبیل شناخت
، یادآورى ، شکر و... بکار گیرد. زیرا شرع گرچه در عبادات بدنى خواهان میانه روى
بوده نه زحمت زیاد، ولى در عبادتهاى قلبى مثل شناخت ، ذکر و شکر و لطیف نمودن قلب
با شناخت و صفات پسندیده اى که در پى آن مى آید، بکار بردن تمام توان را مى طلبد.
تا به جایى برسد که امام صادق درباره عارف مى فرمایند:
((اگر دل او بمقدار یک چشم
بهم زدن خدا را فراموش نماید از شوق او مى میرد و هنگامى که پرده هاى اوهام و
حجابهاى تاریکى از جلو او برداشته شده و نورهاى زیبایى صفات و نشانه هاى عظمت و
بزرگى خداوند در قلب او جلوه گر شود و نور بسیار درخشانى را ببیند، ممکن نیست
اشتباه یا غفلت نماید؛ و حالات قلب او با جلوه گریهاى مخصوص صفات جمال و جلال
خداوند دگرگون مى شود. و خداوند بزرگ عهده دار ریاضت دل او با ترس و امیدوارى از
این راه مى شود تا زمانى که او را در جایگاه راستى و در پناه خود وارد کند و او را
در بهشت بهتر، بهشت نور همراه با پیامبران و شهدا و نیکوکاران سکونت دهد.))
منبع : المراقبات میرزاجواد آقا تبریزی
ماه صفر
نحوست این ماه
معروف
است که ماه صفر بخصوص چهارشنبه آخر آن نحس مى باشد که در این مورد روایتى
نداریم . شاید این نحوست بخاطر رحلت پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و
سلم ) در این ماه و نیز این سخن پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) باشد
که فرموده اند: ((کسى که مرا به تمام شدن ماه صفر مژده بدهد، او را به بهشت
بشارت مى دهم )) که باین ترتیب مى توان این مطلب را ثابت کرد. و هنگامى که
نحوست این ماه ثابت گردید باید به انجام اعمال مناسب در آن پرداخته ، آن
را از مراسم بزرگ مصیبت دانسته و با خداى بزرگ در مورد نبودن آن حضرت (صلى
الله علیه و آله و سلم ) و از دست دادن سعادتهاى زمان حضور او و گمراهى
مردم بعد از وفاتش مناجات نموده و از سرکشى منافقین و ستم ستمکاران و پلیدى
دشمنان براى او بگوید.
منبع : المراقبات میزاجواد تبریزی
نحسی ماه صفر؛ خرافه یا واقعیت؟...
کد خبر: ۶۲۰۱۳
تاریخ: ۱۴ آذر ۱۳۹۲ - ۰۷:۱۵
